23 июня 2014 года в зале межмуниципального отдела МВД России «Похвистневский» состоялась церемония, посвященное проводам подполковника полиции Гаптельхамита Гаптельхаевича Асылгареева на заслуженный отдых. В торжественном мероприятии приняли участие: заместитель начальника полиции ГУ МВД России по Самарской области полковник полиции Н.М. Рудаков, начальник МО МВД России «Похвистневский» подполковник полиции М.П. Андреев, заместитель Главы Администрации Похвистневского района М.К. Мамышев, член Общественного совета при ГУ МВД России по Самарской области, председатель татарской национально-культурной автономии г. Самары Р.Т. Хузин, председатель Совета ветеранов МО МВД России «Похвистневский» Н.В. Неклюдов, ветеран МВД России полковник полиции в отставке Т.Б. Абузяров, ветеран МВД России подполковник милиции в отставке М.С. Чудновец.

Трудовой стаж ветерана в календарном исчислении составляет 38 лет, из которых 36-ть он служил в отделе участковых уполномоченных полиции. Службу в ОВД он начал в мае 1978 года с должности младшего инспектора связи, а в декабре того же годы получил назначение на должность участкового инспектора милиции группы профилактики ОУР. С те пор Гаптельхамит Гаптельхаевич остался верен выбранному пути – сложной и многогранной профессии сельского участкового. Его добросовестная работа не осталась не замеченной как руководством, так и сослуживцами. В настоящее время в подразделении служат три сына  Гаптельхамита Гаптельхаевича. Трудовая династия Асылгареевых в полиции продолжается.

Вот уже 36 лет Гаптельхамит Гаптельхаевич работает в должности участкового уполномоченного полиции. Все эти годы он без выходных и праздников находится на посту. Со всеми проблемами и бедами жители сёл обращаются к нему днём и ночью. И. не просто уважают, а считают одним из авторитетнейших людей. К его словам прислушиваются, его мнением дорожат.

Родился и вырос в селе Алькино Похвистневского района. После службы в армии работал водителем в колхозе, учился на автомиханика. Но однажды его вызвал к себе парторг и предложил поступить на службу в милицию, то есть стать сельским участковым. Он взвесил все «за» и «против» и согласился. Многие пугали его тем, что работать в своём селе участковым сложно. Мало того, что ты всё время на виду, все тебя знают, так будут ещё и тревожить в любое время. Так и получилось. Только вот жалеть Гаптельхамиту Гаптельхаевичу не пришлось. Нравится ему работа. Да и её результатами можно гордиться.

В ходе службы бывало всякое. Она трудная, но её результаты у Асылгареева отличные. Девять лет (не подряд) на его участке не совершалось ни одного преступления. Таким был и 2013-й. Необходимо подчеркнуть, что в течение 23 лет несовершеннолетние не переступали черту закона.

- Я прихожу к мысли, что главная заслуга в этом самих жителей, — говорит Гаптельхамит Гаптельхаевич. — Ведь, казалось бы, село большое, деньги у людей есть, что могло бы способствовать процветанию пьянства и наркомании. Но, благодаря сильным религиозным традициям, не приживаются у нас ни наркоманы, ни пьяницы. Все преступления совершают, как правило, люди, прибывшие из других мест.

По мнению сельского участкового, самая действенная профилактика преступности — это занятия спортом (сам Асылгареев более 10 лет был одним из активнейших игроков футбольной команды ОВД Похвистнева).

Участковый был и остаётся хозяином на своём участке, - говорит Асылгареев. — Из всех работников органов внутренних дел жители села знают только его. И люди видят в нём своего защитника. Поэтому и обманывать их нельзя. С какой бы проблемой ни обратились, я стараюсь им помочь. Я давно для себя решил, что всё нужно делать вовремя. Если опоздаешь, потом работы будет больше.

Его добросовестный труд, отношение к людям, чувство долга и ответственности перешли по наследству сыновьям. Он вырастил и воспитал трех прекрасных сыновей, которые продолжая династию, пошли по его стопам и поступили на службу в органы внутренних дел. Старший сын Ренат — заместитель начальника МО МВД России «Похвистневский». Средний Ильфат — участковый уполномоченный полиции в Исакове и Кроткове, младший Наиль — полицейский отделения ППС.

Гаптельхамит Гаптельхаевич считает, что работа участкового — его призвание. Он всегда нес службу добросовестно. И у него это получалось.

Начальник МО МВД России «Похвистневский» подполковник полиции Михаил Андреев выразил слова благодарности за многолетний, добросовестную службу органах внутренних дел.

«Все Вас знают как глубоко порядочного человека и высококлассного профессионала, владеющего обширными знаниями Российского законодательства. Ваша многолетняя добросовестная работа на всех сложнейших и ответственных участках по достоинству была оценена руководством Главного Управления МВД России по Самарской области и Межмуниципального отдела МВД России «Похвистневский». Вам был присущ и организаторский талант и непредвзятый подход к каждому делу. Ваша работа была многофункциональна, разнообразна и ответственна. С глубоким уважением к Вам относились коллеги, подчинённые, друзья и близкие», — отметил Михаил Андреев.

Заместитель начальника полиции ГУ МВД России по Самарской области полковник полиции Николай Михайлович Рудаков, поблагодарил за ответственное отношение к службе и профессионализм, после чего вручил нагрудный знак «За доблесть в службе».

Поздравить Гаптельхамита Гаптельхаевича приехал член Общественного совета при ГУ МВД России по Самарской области Ривгат Туктарович Хузин, который пожелал ветерану крепкого здоровья, бодрости и оптимизма, жизненной энергии на долгие-долгие годы, любви родных и близких людей, мира, добра, радости и благополучия!

- С Гаптельхамитом Гаптельхаевичем я познакомился по общественной работе, но сегодня здесь я как друг. Потому что с этим человеком хочется дружить. Он притягивает к себе людей ответственностью, требовательностью к себе и другим, строгостью и одновременно – своим добродушием, — рассказал Ривгат Хузин.

Выступающий вспомнил первый общероссийский праздник Сабантуй, прошедший на земле сельского поселения Алькино в 2010 году на высоком уровне. В чём есть большая заслуга участкового. Также, Р.Т. Хузин вручил юбиляру подарок от спотклуба «Крылья Советов», поскольку, несмотря на возраст, Гаптельхамит Гаптельхаевич продолжает играть в футбольной команде. 

Ветеран МВД России полковник полиции в отставке Тахир Абузяров  отметил большой вклад Г.Г.Асылгареева в дело борьбы с преступностью на подведомственной территории: «Бывали годы, когда на участке не было ни одного не раскрытого преступления (девять лет – уточнение автора). Не буду скрывать, я удивлён, что можно прослужить столько лет и остаться на достойном, высоком, качественном профессиональном уровне. При этом, успевать везде и всюду. Ещё хочу сказать, что свои функции как мужчины он выполнил: построил дом, посадил не одно дерево, вырастил трёх сыновей, которые продолжают семейную династию Асылгареевых в правоохранительной системе. В какой-то степени – это родительская жертва. И в то же время — пример для подражания. Уверен, что дети достойно пронесут честь отца». 

Тахир Борханович остановился на спортивных достижениях Г.Г.Асылгареева, который своим участием всегда мог поднять спортивно-боевой дух команды, а когда не играл – поддерживал со зрительной трибуны. Отмечая спортивные достижения юбиляра, наградил наручными часами и Благодарностью самарского регионального общественного государственного объединения «Всероссийское физкультурно-спортивного общества «Динамо» за плодотворную работу по развитию физической культуры и спорта . 

Среди поздравляющих были Председатель ветеранской организации при МО МВД России «Похвистневский» подполковник милиции в запасе Николай Неклюдов, председатель Общественного совета при МО МВД Василий Трухов, ветеран МВД подполковник милиции в запасе Михаил Чудновец, заместитель главы муниципального района Похвистневский Мударис Мамышев.

Михаил  Чудновец: «Сегодня мы рассматриваем почти уникальный случай в жизни милицейского сообщества. Дело в том, что проработать более 30-ти лет участковым инспектором и не иметь ни жалоб, ни нареканий – это очень достойно. Наверное, это человек был рождён, чтобы работать в органах внутренних дел. Я принимал его на работу по рекомендации парторганизации и трудового коллектива колхоза имени Тарзеева. Гаптельхамит Гаптельхаевич пришёл на собеседование хорошо подготовленным и со всеми необходимыми документами. Так что проблем не было. Осталось составить приказ о приеме не службу.
Территория его обслуживания было очень большая. В те годы никто не считал «тысячи», работали со всеми, кто проживал. Г.Г. Асылгареев умел найти общий язык, как с простыми людьми, так и с руководителями. Он всегда был в гуще народа, будь-то колхозное собрание или педсовет в школе. Его знают все жители участка, а он их».

Чудновец выразил уверенность, что выход на пенсию – это не конец жизни и юбиляр обязательно найдёт применение своим силам, знаниям и опыту в другой достойной сфере деятельности и обязательно добьется результатов.
Г.Г. Асылгареев поблагодарил всех, кто организовал это торжественное мероприятие.

По материалам газет «Право» (издание ГУ МВД России по Самарской области) и «Похвистневский вестник». 

* * *

Полиция династиясе – Асылгәрәевлар

Мине һәрвакыт халык арасында зур абруй казанган кешеләр сокландыра. Андыйлар белән башкалар санлаша, алардан үрнәк алалар, киңәш сорыйлар, хөрмәт итәләр. Ә иң мөһиме – мондый кешеләрнең, гадәттә, балалары да тәртипле була.

Самар өлкәсе Похвистнево районының Гали авылында туып-үскән Габделхәй улы Габделхәмит Асылгәрәевка нәкъ шундый сүзләр туры килә.

Туган авылында 36 ел буе участок милиционеры булып эшләгән подполковник званиесендәге Габделхәмит әфәндене быел зур хөрмәт белән пенсиягә озаттылар.

Аның кебекләр турында үз эшен җанын-тәнен биреп башкара, диләр. Бик тә сирәк кешеләр генә бер урында шулкадәр озак эшлиләр. Бигрәк тә шушындый авыр хезмәттә.

Озак эшләү – бер нәрсә, ә менә үз хезмәтен лаеклы башкару – бу инде икеләтә мактауга лаек. Габделхәмит әфәнде — шундый уңышларга ирешкән кеше.

Асылгәрәевлар — полиция династиясе. Габделхәмит әфәнденең өч улы да, әтиләре эзеннән китеп, шушы хезмәтне сайлап алганнар. Ягъни Асылгәрәевлар гаиләсеннән дүрт кеше иртән полиция хезмәтен башкарырга чыгып китә!

Олы улы Ринат бүген 35 яшендә, подполковник званиесендә Похвистнево районының эчке эшләр бүлеге начальнигы урынбасары булып хезмәт итә. Ул Самарда милиция мәктәбен, аннары, читтән торып, Чебоксар шәһәренең дәүләт университетында юридик факультет тәмамлаган. Икенче улы, 31 яшьлек Илфат, шулай ук Похвистнево районында, әтисе кебек, участокның полиция хезмәткәре, капитан званиесендә. Ә кече улы Наилгә 22 яшь. Ул районда патруль-пост хезмәтен башкаручы сержант. Илфат белән Наил дә Самарда югары юридик белем алганнар. Олы уллары өйләнеп, балалар үстерәләр.

1954 елда туган Габделхәмит мәктәпне тәмамлагач, армиягә алына. Минск шәһәрендә милиция батальонында ике ел хезмәт итеп кайткач, читтән торып, Самарда автомеханик һөнәрен үзләштерә, колхозга машина йөртүче булып эшкә урнаша. Шул ук вакытта партиягә дә керә.

Гали авылының участок милиционеры урыны бушагач, парторг бу вазифаны егеткә тәкъдим итә. Армия сафларында хезмәт иткән чагында Асылгәрәевның командованиесе аның турында колхозга мактау хатлары җибәргән була. Шушы уңышларын, Габделхәмитнең башка уңай сыйфатларын күргән парторг нәкъ бу егеткә шундый вазыйфалы йөкне ышандырырга мөмкин, дигән карарга килә, күрәсең.

Шулай Габделхәмит 1978 елда үзенең хезмәтенә керешә. Шул көннән бирле инде күпме сулар аккан. Тик ул читтән карап торганда гына җиңел, ә шушы дәвердә аңа күпме тырышлык, күпме көч-куәт кирәккән, ничәмә тапкырлар үлем куркынычы белән күзгә-күз очрашырга туры килгән!

Милиция эше – иң авыр хезмәтләрнең берсе. Ә инде участок милиционеры, көнгә-төнгә карамыйча, теләсә нинди җинаять кылынган урынга беренчеләрдән барып җитәргә тиеш. Янгын, гаиләдә гауга чыкса да, урлашу, үтереш булса да.

Авыр булуына карамастан, Асылгәрәев үз эшен яратып, җиренә җиткереп башкара. Шушы дәвер эчендә аңа шәһәр җирләрендә башка төрле лаеклы вазифалар тәкъдим ителә. Тик туган авылында үз халкына хезмәт итүдән ямь-тәм тапкан Габделхәмит әфәнде берсенә дә ризалашмый.

Аның карамагына Похвистнево районының төрле авылларыннан торган төньяк участогы керә. Ә үзәкләре Гали авылында. Габелхәмит Асылгәрәев биредә җинаятьчелекне киметер өчен, көчен аямыйча эшли. Шундый хезмәтнең нәтиҗәсендә ел эчендә  хәтта бер генә җинаять тә кылынмаган вакытлар еш була.

-        Әлбәттә, монда үзең генә уңышка ирешә алмыйсың. Халыкның да ярдәме, аның сиңа ышанычы кирәк. Һәм, шөкер, кешеләр мине һәрвакыт ихтирам итеп, хуплап тордылар, рәхмәт яугыры, — ди әңгәмәдәшем.

Соңгы 24 ел эчендә Гали авылы мәктәбе укучылары арасында җинаять юлына баскан бер генә бала да булмаганы турында да горурланып сөйли Габделхәмит абый. Аның сүзләренчә, монда укытучылар коллективының, ата-аналарның, дини тәрбиянең роле зур.

Сер түгел, хәзерге вакытта кайберәүләр полициягә зур ышаныч белдермиләр. Тик анда Габделхәмит Асылгәрәев кебек кешеләр хезмәт иткәндә бу фикер белән килешеп булмый.

-         Җинаятьчеләр арасында төрлеләре була бит. Аларны тоттым да, хөкемлеккә тапшырып, котылдым һәм минем бурычым шуның белән тәмам, дип эшләү минем өчен түгел. Мин җинаять кылучының ата-аналары, әби-бабайлары нинди булганнарына, бу кешенең тормышындагы, хезмәтендәге казанышларына карыйм. Кыскача, шәхеснең уңай сыйфатларын игътибарга алам.

Әйтик, бер тапкыр ялгышканга гомерлеккә “җинаятьче” исемен тагарга ярамый бит инде. Мондый кешеләр белән мин тәрбия әңгәмәләре үткәрәм һәм җәзаның да тиешлесен бирәм.

Кызганычка, хәзерге заманда, коммунизм вакытындагы кебек, җәмәгатьчелек тәрбиясе юк. Элек “Иптәшләр суды”, “Хатын-кызлар советы” дигән оешмалар бар иде. Бүген идеология дигән нәрсә юк. Ә бу мондый эшләрдә зур роль уйнар иде, — дип уртаклашты Габделхәмит әфәнде.

-        Районыгызда нинди җинаятьләр ешрак очрый? – дип сорадым мин аңардан.

-        Элгәрерәк чуваш авылларында үтерешләр еш очрый иде. Ә Галидә соңгы 20 елда бер генә үтереш булды, анысы да читтән килеп урнашкан кешеләр арасында. Ә болай урлашу күбрәк.

-        Әфьюнчылар (наркоман) бармы?

-         Шөкер, бездә андый нәрсә юк дияргә була. Милициягә урнашкач, районыбызда наркотикларны булдырмау — иң беренче мөһим бурычларымнан иде. Бер-ике әфьюнчы бар. Алары да шәһәрдән килеп урнашучылар.

Лаеклы хезмәте өчен Габделхәмит абый күп Мактаунамәләр, медальләр белән бүләкләнгән. Ә исемле (именной) пистолет – аның өчен иң газизе. Россиянең эчке эшләр министры тарафыннан бирелгән мондый бүләк күп еллар милициядә хезмәт итеп, югары казанышларга ирешкән сирәк кешеләргә генә татый. Габделхәмит әфәнде сүзләренчә, исемле пистолет – ул һәр офицерның күңел түрендәге хыялы.

Милләттәшебез белән сөйләшкәндә аның лаеклы милиция хезмәткәре булуыннан тыш, улларын тәрбияләүгә нинди әһәмият бирүе дә сокландыра.

-         Балаларны үз үрнәгеңдә тәрбияләргә кирәк. Ата-ана үзләре лаеклы булса, моны нарасыйлары күреп үсә. Шуңа күрә иң мөһиме – үз-үзеңә таләпчән булу.

Әлбәттә, монда хатын-кызның да роле зурдан. Әгәр ул гаиләдә ата кешене югарыга куя икән, балалары акыллы була. Мәсәлән, шуны күзәткәнем бар. Хатын-кыз хәтта эчүче ирен дә санга санаган гаиләләрдә тәртипле балалар үсә.

Шөкер, улларыбыз яхшы, әти-әни хакын беләләр, олыларны хөрмәт итәләр. Без һәрвакыт бергә, аралашып, бер-беребезгә ярдәм итеп яшибез. Киңәшләребезгә “колак салалар”.  Хәләл җефетем Халисәгә балаларыбызга дөрес тәрбия бирергә ярдәм иткәне өчен мин бик рәхмәтлемен. Ул гаиләбездә минем, ата кешенең, абруен  һәрвакыт улларына сеңдереп килде.

-        Хатыныгызның тагын нинди сыйфатларына сокланып яшисез?

-        Халисә дә Гали авылыннан. Ул миннән бер яшькә кечерәк. Әле мәктәптә укып йөргәндә үк аның тыйнаклыгын ошаттым. Әти-әниләре дә — лаеклы кешеләр. Хәзер, еллар үтә торгач, аның никадәр акыллы булуына шаккатам. Мин бит көне-төне эштә. Хезмәткә төнлә дә торып китәсең, иртән генә кайтып керәсең. Аның сабырлыгына, мине аңлаганына сокланам.

-        Татар язмышында динебез Исламның роле нинди?

-        Дин – тормышыбызда иң мөһиме. Шул ук тәрбиядә генә дә аның әһәмияте әйтеп бетергесез. Дини кеше физик яктан да, рухи яктан да сәламәт була.

-        Сез холкыгыз белән кемгә охшаган?

-        Әтием Габделхәйгә. Үз-үземә һәм башкаларга таләпчәнлек, тәртип ярату, принципиальлек кебек сыйфатлар аңардан күчкән. Мин дә, әтием дә: “Булса – йөз процентка булсын”, дигән шигарь (девиз) белән  яшибез. Шулай ук аның: “Кешене санга сана, улым”, — дигән сүзләре бер дә исемнән чыкмый.

Әнием Әминәгә дә мин бик рәхмәтле. Ул гаиләбездә безгә әтиебезнең мөһим ролен күрсәтә белде.

-        Күңелегез тулып, елыйсы килгән чакларыгыз булдымы?

-        Әйе, әтиемнең: “Рәхмәт, улым, битебезгә бер дә кызыллык китермәдең”, дигәненнән күземә яшьләр килгәне исемдә. Атаңның шундый сүзләре – бу инде тормышта иң мөһим бәя.   Хәзер менә яраткан хезмәтемнән пенсиягә озатканда да күз яшьләрмне тыеп булмастыр, дип уйлыйм.

-        Нинди дә булса ялгышлыкларыгызга үкенгәнегез бармы?

-         Иң мөһиме — төзәтә алмаслык ялгышлыклар эшләмәскә кирәк, дип саныйм. Хезмәтем, тормышым белән, гомумән, канәгать мин. Начар яшәмәдем, берникадәр уңышларга ирештем. Халык бит барысын да белеп, күреп тора. Эшемдә бер генә тапкыр да ришвәт (взятка) алмаганым белән горурланам. Вак-төяк ялгышлыклар булды инде ул. Ә менә төзәтә алмаслыкларыннан ерак булырга тырыштым мин.

-         Сезнең өчен бәхет нәрсәдә?

-        Әгәр әти-әниең синең белән горурланалар икән, бу — зур бәхет. Ә инде үзең дә шушындый лаеклы балалар үстергәнсең икән, бу – икеләтә бәхет. Бернинди байлык та, хезмәт уңышлары да гаиләңне, балаларыңны алмаштыра алмый. Дөньяда безнең максатыбыз – үзебездән соң догалы, тәрбияле балалар калдыру бит.

Хәмит АСЫЛГӘРӘЕВ белән Миләүшә ГАЗИМОВА серләште.

«Самар татарлары» журналы.

 

Просмотров: 2226