Роберт Миңнуллиның төрле матбугат чараларында басылган фикерләреннән юллар.
Роберт Миңнуллинның инстаграмында 45 меңнән артык язылучысы бар иде. Берничә сәгать эчендә ул сан тагын да арткан һәм 45900гә җиткән. Әлеге аккаунт алга таба яңартылмаса да, аларда акыл алырлык сүзләр күп иде бит. Күпләр тагын бер кат шул фикерләрне яңарталардыр.
Бүген Роберт Миңнуллинның милләт, җыр, балалар шигърияте, журналистика, иҗат, тел, дуслык турындагы кайбер фикерләрен тупладык. Болары аның инстаграмында түгел, электрон һәм басма матбугат чараларында язылган иде.
«Сабантуй» журналы турында
Бирегә җыелган кешеләр — без барыбыз да «Сабантуй»ны таркатып киткән кешеләр. Азмы-күпме өлешебез бар. Газетаның бетә баруында кайберәүләрнең роле бик зур булды. «Сабантуй» бетсә, тарих алдында зур хата булыр иде. Ул бит бер гасырга якын чыккан газета. Ул — Татарстан тарихы, ул — көндәлек тарих. Без милләт өчен җан атарга әзер, акчага килеп терәлсә, бөтенесен сатарга әзер… (Журналның редколлегия утырышында әйткән сүзләре)
Илһам Шакиров турында
Хәзер Илһамсыз нәрсә булыр. Илһамы булмагач, татар үзгәрәчәк, менталитеты, җырга мөнәсәбәте, рухи тормышы, яшәеше… Илһамсыз тормыш башланачак. „Нефтьсез тормыш ничек булыр?“ — диләр бит әле. Ә Илһамсыз тормыш ничек булачак? Әле ул турыда беркем дә уйламый. Әле инерция белән барабыз. „Җырлары кала“, дибез. Шәхеснең үзеннән башка җыр икенче инде ул. „Илһам-Илһам“ диеп янында сырпаланырга ярата идек, фотога төшәргә яратабыз, бөек дияргә яратабыз. Болар сүз генә… Без әле Илһам Шакировның татар тормышындагы ролен аңлап бетерә алмадык. Без аны Илһам дип кенә, җырчы дип кенә карыйбыз. Ул җырчы гына түгел, алтмышынчы еллардан алып бүгенге көннәргә кадәр татар рухының үзәгендә булган кеше. Бөтен дөньядагы татарларны берләштереп тора торган кеше… (Илһам Шакировны соңгы юлга озату мәрасименнән соң әйткән сүзләре)
Милләт турында
Безнең халкыбыз — зур халык. Без, гадәттә, «бөек» дияргә яратабыз инде. Бәлки, безнең бөеклегебез еракта, тарихта гына калгандыр. Ләкин без бүген яшибез. Мин үзебезнең халкыбызның, башка халыклар белән беррәттән, бер югарылыкта булуын, яшәвен, тормыш итүен бик теләр идем. (КФУның Толстой исемендәге Филология һәм мәдәниятара багланышлар институтында узган фәнни чарада әйткән сүзләре)
«Бөек идек! Хәзер инде
Булалмабыз бөек
Булалмабыз… бөеклекне
Бирсәләр дә өеп». (Шагыйрьнең дүртьюллыкларыннан)
Төрки халыклар бөек булганнар, хәзер дә алар бөек, ләкин бергә булганда гына. Безнең һәрберебезнең зур әдәбияты бар, әмма үз казаныңда кайнасаң, ерак китеп булмый. Бер-беребезне яратыйк, аңларга тырышыйк, бер-беребезгә ярдәм итик. (КФУның Толстой исемендәге Филология һәм мәдәниятара багланышлар институтында узган фәнни чарада әйткән сүзләре)
Җыр сәнгате турында
«Җыр үлемнән көчле» дигән мәкаль бар. Ул чынлап та шулай. Әйбәт җыр, көчле җыр, үзенең авторларыннан соң да, җырчылардан соң да яши, халыкныкы булып китә. Ул элек тә шулай булган, хәзер дә шулай.
Шоу-бизнес, эстрада — бөтенесе акчага корылган, ә акчаны җиңеп булмый. Акчаны фәкать акча белән генә җиңеп була, ләкин аның өчен бай булырга кирәк, мөлкәтең булырга тиеш.
Попса кайда да патша — бөтенесе бертөсле, берничә ритмикадан тора. Әгәр чуваш җырларын татар сүзләре белән җырласаң, шушы теләсә кайсы татар җырчысы җырлый торган җыр, мариныкы да шулай ук, башкортныкын әйтеп тә тормыйм.
Дөресен генә әйткәндә, җыр авторларына бернинди дә мөнәсәбәт юк. Фәкать җырчылар беренче планда. Бу, әлбәттә, дөрес түгел. Җырга иң элек шагыйрь белән композитор хуҗа. Алар нәрсә әйтә — шул була, алар нәрсә яза — шул була.
Әйбәт җыр җырланырга тиеш. Ә бездә нинди тәртип китте хәзер? Бу минем җыр диләр җырчылар һәм башкаларга җырларга рөхсәт итмиләр. Минем, мәсәлән, үземнең шигырьләремә язылган әйбәт җырларны җырлатасым килә. Әйтик, яшь җырчылардан. Җыр яшәргә тиеш. Җырланмаса, башкарылмаса, үлә, сүнә, бетә дигән сүз. («Интертат»)
Журналистика турында
Журналистикада да үзешчәнлек китте. Бер калыпка салынган, журналисттан журналистка күчеп йөри торган ун-унбиш сорау бар. Аларны тирән фикерләр бөтенләй кызыксындырмый. Журналист икән, ул үз героена бер сорауны бирергә, шул бер сорауның төбенә төшеп җитәргә һәм әйбәт җавап алырга тиеш. Ә без сикереп-сикереп кенә — бер сорау, ике сорау, өч сорау. Кайчан туудан башлап.
Тел турында
Татар шагыйренә дөньяга чыгар өчен татар теле комачаулый. Мин инде монда образлы итеп әйтәм, бу чынлап та шулай. Шуңа күрә ул татар шагыйренең фаҗигасе — тәрҗемә мәсьәләсе. Әле бер генә татар шагыйренең дә дөнья күләменә чыкканы юк. Фәкать шушы тәрҗемә аркасында. Әгәр вакытында Тукайны шәп итеп тәрҗемә итеп дөньяга тараткан булсак, ул бүгенге көндә дөньядагы иң әйбәт шагыйрьләрнең берсе булыр иде.
Яшәү турында
Интервью алганда бер сорау бирәләр, яңадан тусагыз, гомерегезне кабатлар идегезме дип. Мин кабатламас идем. Яңача яшисе килә, яңалыклар ачасы килә. Бу тормыш инде яшәлгән, гомер ителгән. Бу дөньяга килүемә, шушындый мәхәббәт табуыма, балалар тудырганга, газиз әтием, әнием, нәселем шундый булганга мин гомеремнән канәгать («Адәм белән Һава» тапшыруыннан).
Миннән талантлыраклар күп, миннән көчлерәк шәхесләр бар. Мин үз юлымда дип уйлыйм. Әгәр мин шушы көнгә җиткәнмен икән, бу — Ходай тарафыннан зур бүләк. (КФУның Толстой исемендәге Филология һәм мәдәниятара багланышлар институтында узган фәнни чарада әйткән сүзләре)
Тәнкыйтьчеләр турында
Социаль челтәрләрдә мине яратмаган, тәнкыйтьләгән берничә кеше бар инде. Егерме еллап шулай: шул үк сүзләр, шул ук кешеләр, мин аларга игътибар итмим. Болар исән икән әле дип кенә куям. Мине саткан, яратмаган кешеләр бар. Ләкин вакыт узу белән мин аларны кичерәм. Ни өчен мин үземне интектереп, үч итеп йөрергә тиеш? Андый хисләр белән яшәп, үзеңне генә бетерәсең бит. Минем күңелем чиста булырга тиеш, мин аннан арынырга тиеш.
Ярату турында
Төп эшебез — ярату, ә сөйләү түгел. Күп сөйләшкән кешенең язарга вакыты аз калырга мөмкин.
Балалар әдәбияты турында
Балалар әдәбиятында торгынлык чоры. Бәлки заман нык үзгәргәндер, бәлки язучылар үзгәргәндер. Дөресен әйткәндә, элеккечә язасы килми. Бик күп яздым. Аның бер чиге була. Яңача язасы килә. Күңелдә нәрсәдер өлгерә… («Татар-информ»)
Инстаграм турында
«ВКонтакте» челтәре күбрәк яшьләр контингенты өчен булса, «Фейсбук»та акыл сатып утыру соралса, Инстаграм — нәкъ минеке. Монда фото һәм бераз гына, күңел өчен, текст булса, бик җитә. Ә мин фотога төшерергә балачактан яратам. Инстаграмда минем язылучыларым шактый, алар да шул ук минем публикам бит. Җитмәсә, мин хәзер пенсиядә, вакытым бар, ә укучыларың белән аралашу өчен замана тудырган мөмкинлектән ник әле баш тартырга, ди? («Татарстан» журналы)
Дуслык турында
Дуслык ул — бик шартлы төшенчә. Тормышның төрле этапларында кеше янәшәсендә төрле кешеләр була, син үзең дә кем беләндер якынаясың, кемнәндер ерагаясың. Кеше тормышны иярләп барган чакта, дәрәҗәсе, даны, акчасы булганда, аның янында дуслар күп була. Ә чын дусларны тормышның кискен борылышларында һәм гомернең көзендә беләсең («Татарстан» журналы).
Һәм шагыйрьнең бер шигыре. Бүген аны Америкада яшәүче татар композиторы Мәсгудә Шәмсетдинова искә төшерде.
Кеше гомерләре бигрәк кыска…
Ходай безгә, белмим, нигәдер,
Кошлар гомере дә бирмәгән шул.
Яши белсәң җитәр, дигәндер.
Кеше гомерләре бигрәк кыска…
Шунсына да шөкер итәбез.
Кыска гына шул бер гомернең дә
Кадерләрен белми китәбез.
Кеше гомерләре бигрәк кыска…
Кадерләрен бик тә белерлек.
Һәр сәгате аның санаулы бит,
Һәр сәгате үзе — гомерлек.
Кеше гомерләре бигрәк кыска…
Сизелми дә хәтта калына.
Әйтерсең лә, гомер учаклары
Бер мизгелгә генә кабына.
Кеше гомерләре бигрәк кыска…
Бер сүнә дә кабат кабынмый.
Һәрберебезгә дә кагыла ул,
Шагыйрьләргә генә кагылмый.
ИА «Татар-информ» собрал высказывания поэта и публициста Роберта Миннуллина в различных СМИ.
В Инстаграме у Роберта Миннуллинаболее 45 тысяч подписчиков. За несколько часов цифра значительно возросла и достигла 45 900 человек. Более аккаунт не будет обновляться, но и за то время, пока автор его вел, там накоплено столько житейской мудрости – вероятно, многие будут читать его, возвращаясь снова и снова.
Сегодня мы собрали некоторые мысли Роберта Миннуллина о нации, песне, детской поэзии, журналистике, творчестве, языке, дружбе. Всего этого мы не видели в Инстаграме – они были опубликованы в электронных и печатных изданиях.
О журнале «Сабантуй»
«Все мы, кто здесь сегодня сидит, отчасти приложили руку к распаду газеты «Сабантуй». Некоторые сыграли большую роль в том, чтобы газета медленно угасала. Если бы «Сабантуя» не стало, это было бы большой ошибкой перед историей. Ведь эта газета издавалась почти на протяжении века. Это история Татарстана, летопись. Мы готовы душу отдать за нацию, но если дело касается денег, готовы всех продать…» (Слова, произнесенные на заседании редколлегии журнала.)
Об Ильгаме Шакирове
«Что теперь будет без Ильгама? Без Ильгама татары изменятся, изменится менталитет, отношение к песне, духовная жизнь, бытие… Начнется жизнь без Ильгама. Иногда мы слышим: «Какой будет жизнь без нефти?» А какой будет она без Ильгама? Об этом пока никто не думает. Мы идем по инерции. «Остаются его песни», – говорим мы. Песня без самого исполнителя – это уже совсем другая песня. Мы любили виться вокруг него, любили фотографироваться с ним, говорить, какой он великий. Все это лишь слова… Мы до сих пор не смогли до конца понять роль Ильгама Шакирова в жизни татарского народа. Мы рассматриваем его как Ильгама, как исполнителя. А он не только исполнитель, он – человек, стоявший в центре татарского духа начиная от 60-х годов и до сегодняшних дней. Человек, объединявший всех татар, живущих в мире…» (Слова, произнесенные им после прощальной панихиды Ильгама Шакирова.)
О нации
«Наш народ – большой народ. Обычно мы любим называть «великий». Вероятно, наше величие осталось там – далеко, в истории. Но мы живем сейчас. Я очень хотел бы, чтобы наш народ наряду со всеми другими народами находился на одном уровне, жил и творил». (Из выступления на научной конференции в Институте филологии и межкультурной коммуникации КФУ.)
«Тюркские народы были великими, они и сейчас великие, но только когда все вместе. У каждого из нас есть своя литература, но пока ты варишься в своем котле, ты не сможешь далеко уйти. Давайте будем любить друг друга, постараемся понять, помогать и поддерживать». (Из выступления на научной конференции в Институте филологии и межкультурной коммуникации КФУ.)
О песнях
«Есть поговорка – “Песня сильнее смерти”. Это действительно так. Хорошая песня живет и после своих авторов, после своих исполнителей, становится народной. Это и раньше так было, и сейчас так.
Шоу-бизнес, эстрада – все строится на деньгах, а деньги победить нельзя. Деньги можно победить только деньгами, но для этого ты должен быть богатым, у тебя должно быть состояние.
Попса везде – все одинаковое, состоит из нескольких ритмов. Если чувашскую песню исполнить с татарскими словами, получится песня, какую исполняют все наши татарские певцы, марийская – то же самое, про башкирскую и говорить не стану.
Говоря по правде, нет никакого отношения к авторам песен. На первом плане только исполнители. Конечно, так делать неправильно. В первую очередь хозяева песни – это поэт и композитор. Что они скажут – так и будет, что они напишут – так и будет.
Хорошая песня должна исполняться. А какой у нас сейчас пошел порядок? Певцы говорят, что это его песня, и не разрешают другим ее петь. Я, например, хотел бы, чтобы хорошие песни, написанные на мои слова, исполнялись. Скажем, молодыми исполнителями. Песня должна жить. А если ее не поют, значит, она умирает, угасает, исчезает». («Интертат»).
О журналистике
«В журналистике появилась самодеятельность. Есть 10–15 вопросов, ставших стандартным набором, переходящих от одного журналиста к другому. Глубокие мысли не интересуют их вовсе. Журналист должен задать герою один вопрос, докопаться в этом вопросе до истины и получить хороший ответ. А мы галопом – один вопрос, другой, третий. Начиная от вопроса, когда родился».
О языке
«Татарскому поэту выйти в мир мешает татарский язык. Я здесь говорю образно, но это действительно так. Поэтому это больной вопрос татарских поэтов – вопрос перевода. Еще ни одному татарскому поэту не давалось стать всемирно известным. И только из-за проблемы перевода. Если бы мы в свое время сделали Тукаю хороший перевод и распространили по всему миру, сегодня он был бы одним из лучших поэтов мира».
О жизни
«Во время интервью часто задают один вопрос: «Прошли бы вы этот путь еще раз, если бы была возможность родиться заново?» Я бы не стал. Хочется жить по-новому, хочется открывать миры. Эта жизнь уже прожита, пройдена. Я удовлетворен своей жизнью – что появился на этот свет, встретил такую любовь, родили детей, тем, какими были мой отец, мама, мой род». (Из передачи «АдәмбеләнҺава».)
«Много людей талантливее меня, много личностей сильнее меня. Я думаю, что я на своем пути. Если я дошел до сегодняшних дней, то это большой подарок Всевышнего». (Из сказанного на научной конференции в Институте филологии и межкультурной коммуникации КФУ.)
О критиках
«В социальных сетях есть несколько человек, которые меня недолюбливают, критикуют. Так уже порядка двадцати лет: те же слова, те же люди, я не обращаю на них внимания. Отмечаю для себя только, что они до сих пор есть. Есть люди, которые меня предали. Но со временем я учусь их прощать. Почему я должен себя мучить, тем более жаждать мести? Такими мыслями можно и себя довести. Моя душа должна быть чиста, я должен избавиться от этого».
О любви
«Наша главная работа – любить, а не говорить. У человека, который много говорит, остается мало времени на то, чтобы писать».
О детской литературе
«В детской литературе – застойные времена. Вероятно, времена уже не те или писатели уже не те. Говоря честно, нет желания писать как прежде. Много написал. Существует грань. Хочется писать по-новому. В душе что-то зреет…» («Татар-информ»).
Об Инстаграме
«Если «ВКонтакте» больше для молодежи, а в «Фейсбуке» ты непременно должен умничать, то Инстаграм – это мое. Здесь хватит фото и немного текста, для души. А фотографировать я люблю с детства. В Инстаграме у меня много подписчиков, они ведь тоже моя публика. К тому же сейчас я на пенсии, времени вагон, так почему я должен отказываться от созданной современным миром возможности общаться со своими читателями?» (Журнал «Татарстан»).
О дружбе
«Дружба – понятие условное. На разных этапах жизни рядом с человеком находятся разные люди, ты и сам сближаешься с кем-то, а от кого-то отдаляешься. Когда человек имеет статус, власть, деньги – рядом с ним всегда много друзей. А настоящих друзей ты узнаешь на резких поворотах жизни или когда на дворе уже осень. Осень твоей жизни». (Журнал «Татарстан»).
А вот об этом стихотворении Роберта Миннуллина напомнила композитор Масгуда Шамсутдинова:
Кеше гомерләребигрәккыска…
Ходайбезгә, белмим, нигәдер,
Кошларгомередәбирмәгәншул.
Яши белсәңҗитәр, дигәндер.
Кеше гомерләребигрәккыска…
Шунсына да шөкеритәбез.
Кыскагынашулбергомернеңдә
Кадерләренбелмикитәбез.
Кеше гомерләребигрәккыска…
Кадерләренбиктәбелерлек.
Һәрсәгатеаныңсанаулы бит,
Һәрсәгатеүзе — гомерлек.
Кеше гомерләребигрәккыска…
Сизелмидәхәттакалына.
Әйтерсеңлә, гомеручаклары
Бермизгелгәгенәкабына.
Кеше гомерләребигрәккыска…
Берсүнәдәкабаткабынмый.
Һәрберебезгәдәкагылаул,
Шагыйрьләргәгенәкагылмый.
Просмотров: 783