Ананың чәчләре вакытсыз
агарган,
Өзелеп, сагынып баласын
көткәнгә.
Баш иеп, кимсенеп яшәгән,
Тормышны ялгызы үткәнгә.
Караңгы төннәрдә, күкләргә
төбәлеп,
Йолдызлар белән серләрен
бүлешкән.
Яңгырлы, буранлы ямансу
көннәрдә,
Сагышлы хисләрен мендәргә
бушаткан.
Газапта үткән һәрбер көнен
Салып куйган ул хәтер
төбенә.
Читлектәге коштай тойса
да үзен,
Баласын көткән ул гомере
буена.
Тәм-томнар капмаган, аңа
саклаган,
Йокыдан калган, ашавы
үтмәгән.
Кайтыр ул, диеп өметен
өзмәгән.
Ә бала? Бала һаман да
кайтмаган.
Маңгаенда тирән буразна,
Чал чәчләр төшкән таралып.
Боздай салкын җансыз
гәүдәсе
Ап-ак кәфендә ята уралып.
Баласы да кайтты,
кулларын да тотты,
Әйтерсең ана китте
җанланып.
Бәхиллек сорап, елый
баласы,
Җансыз гәүдә өстенә
капланып.
Саимә МОРЗАХАНОВА.
Гали авылы, Похвистнево районы.
Просмотров: 1125