Әкрен генә кердең күңелемә,
Сизмәдем мин ниләр буласын,
Хәзер инде йөрим, белмим
нишләргә дә,
Сине уйлап үтә кичләрем.
Матур сүзләр белән әйтер
идем
Сиңа булган йөрәк серемне.
Нишләсәм дә, син янымда
кебек,
Тыңлыйм кебек татлы
сүзеңне.
Һәрвакытта күңелем сине
эзли,
Күзләр тели сине күрергә,
Олыгайгач сөю авыр икән,
Ә, алай да, тели сөясе.
Мәхәббәт ул үзе иске нәрсә,
Һәрбер йөрәк аны яңарта,
Аның утларында һәркем яна,
Ә күңелләр шуңа шатлана.
Мәхәббәттән мин берни дә
көтмим,
Мәхәббәт ул бирми бернәрсә,
Саклансын иде тик матур
хисләр,
Алар гомерләрне озайта.
Яшик әле, дуслар, сөеп-
сөелеп,
Көч бирсен ул безгә яшәргә,
Яшик бу дөньяның кадерен
белеп,
Мәхәббәтле булып гомергә.
Юныс ЗӨЛКӘРНӘЕВ.
Самара шәһәре.
«Бердәмлек».
Просмотров: 573