Ул минем яраткан җиңгәм иде

VWlEc-JaZEIuq5fw6sr1p2SyRZkMww_lFF3Jjk3wIjdexydqvTmaUWDealdEQ9c9TVff4be9ZT84GMptP6wOdj2AМин сезгә гап-гади башкорт хатыны — яраткан җиңгәм Минзия Әмиргали кызы Муллагильдина турында сөйләргә телим. Яратып хөрмәт иткән кешебез 30 июльнең кояшлы матур көнендә, безне зур кайгыга салып, бакыйлыкка күчте. Абыем белән алар 60 ел буе тигез гомер иттеләр.
1956 елда ике яшь йөрәк «Южный» целинный совхозын­да тормыш учакларын кабызып җибәрәләр. Яңа гына тө­зелеп килгән совхозда яшәү шартлары авыр булгандыр ин­де. Абыемның әнисе Латыйфа әбием дә, карт әбисе Мөэминә дә бит алар карамагында була. Җиңгәбезгә ул вакытта нибары 17 яшь булган. Ул баладан никадәр сабырлык, рухи көч таләп ителгәнен күз алдына китерүе дә кыен.
Шулай акрынлап тормышлары җайлана бара, бер-бер артлы балалары туа. Ике малай, ике кыз үстереп, барысына да югары белем бирәләр, башлы-күзле итеп, олы тормыш юлына бастыралар.
Абыем белән җиңгәмнең мине сокландырган сыйфатлары санап бетергесез. Алар икесе дә бик сабыр, булганына шөкер итеп яши белүчеләр, туганнарына, күрше-күләннәргә дә искиткеч юмартлар…
Күп сынаулар үтәргә туры килде аларга. Тәгәрәшеп үсеп килгәндә ике оныклары фа­җи­гале рәвештә һәлак булдылар. Бу хәлне әле хезер дә яшь катыш әрнү белән генә искә алабыз.

Күркәм холыклы туганнарым, үзләрендә көч табып, яшь гаиләгә терәк булып, тормышның бу сынавына да би­решергә теләмичә, Самарага күченеп киттеләр, тормыш китабын өр-яңадан яза башладылар. Иншалла, Ходаем үзләре­нә сынауларны гына түгел, шат­лыкларны да өеп бирде. Йөрәк ярасына дару булып, яңа сабыйлар туды. Яшь гаиләгә сабыйларын тәрбияләргә булышу әби-бабайның яраларын басты. Тормыш дәвам итте. Лаеклы ялга чыккач, абыем белән җиңгәм матур йорт салып, үзләренең туган авыллары Большая Черниговка рай­онының Бөрйән авылына кайтып төпләнделәр. Гөлчәчәккә күмелеп утырган йорт туганнарны да, күрше-күләнне дә үзенә тартып, озын-озак еллар гөрләсен иде дә бит, тик Аллаһы бу матур гаиләгә сы­нау­ларны биреп бетермәгән булган икән …

Рәхимсез язмыш җиңгәмне сынады да сынады: 2016 елда абыем бакыйлыкка күчте, яман чир бер-бер артлы ике улын мәңгелеккә алып китте. Ничекләр генә түзгәндер ин­де ана йөрәге… Җир-күк сабырлыклары белән күтәрде җиң­гәм бөтен авырлыкларны. Һәрвакыт ягымлы, мөлаем, матур йөзле, тәмле сүзле, сабыр холыклы изге җан иде хөрмәтле җиңгәм. Тынычландыра, акыллы киңәшләрен би­рә, юата белә иде ул. Хәсрәт тулы йөрәге белән кеше кайгысын уртаклашып, биш вакыт намазын калдырмыйча укып, безнең өчен догаларын кылып, язмышына риза булып яши иде. Сабыр, үзенчә горур, тырыш мөселман хатыны, авыр хезмәт юлы үтеп, балаларын үстереп, кайната-кай­на­наларын тәрбияләп, үл­гәч, кадерләп мәңгелек йортларына озатып, гомер буе намусына тап төшермичә яшәгән җиңгәмнең рухлары шат булып, гүрләре иман нуры белән тулып торсын иде. Бу язмам Минзия җиңгәмнең рухына до­га булып ирешсен, дип телим. Хатирәләремне барлап утырганда аны югалтудан җаным сыкрап сызлый башлый. Шул ук вакытта күңелемдә аның минем яраткан җиңгәм булуы горурлык хисе тудыра.

Тәнзилә ЮЛДАШБАЕВА.
Новоспасский авылы, Приволжский районы.
«Бердәмлек».

 

 

 

Просмотров: 565

Комментирование запрещено