Мәгариф Раянов Самар өлкәсендә күп еллар буе галәм корабларының конструкторы булып эшләде. Социализм чорында Казахстандагы «Байконур» исемле космодромнан галәмгә кораблар очыручы кеше. Аллаһы Тәгалә гаҗәеп тирән акыл Һәм татар моңын бүләк иткән. Дини күзлектән карагандада, күпләребез өчен ул — үрнәк. Коръәни-Кәримне иркен укып, намазларын калдырмыйча, Казан мәсҗидләрендә дини белемен камилләштереп яшәүче якташыбыз. 2018 елда ул Хаҗга барды. Шул сәфәрдә язган шигырьләрен без гәҗитебезнең һәр санында биреп барабыз. Игътибар итегез — алар шигъри юллар гына түгел, алар — тарихи күзлектән сокланырлык белем чыганагы.

Читать полностью →

Уян, татар, ач күзеңне, тиз бул,
Соңгы еллар озак йокладың.
Буран өрде, эссе җилләр исте,
Тик син аны гүя тоймадың.

Шешә белән бастырдылар сине,
Зиһенеңне биреп ятларга.
Өйрәттеләр чит тел, гореф-гадәт,
Маңкорт булып туды балаң да. Читать полностью →

Бүген Иске Ярмәк авылының “Ак каен” татар халык фольклор ансамбле әгъзасы Оркыя Хәмит кызы  ГАЛИМУЛЛИНАга 60  яшь тула! 

Умырзая: чәчәк атам, — дигән мәлдә,
Бөре яфрак ярырга җыенганда,
Җир анага бүләккә,
Дөньяга туды бер кыз бала.
 
Искитәрлек нәфис сүзе, ачык йөзе, 
Буй-сыны, чаялыгы, 
Җитезлеге, уңганлыгы… 
Кемнең ул сөеклесе? 
Читать полностью →

(Мәдрәсәдә белем алган чаклар)

Ямьле, матур көз көннәре истә,
Көләч йөзле Сания остазыбыз.
Нәни баладай, букча белән
Мәдрәсәгә йөри башлавыбыз. Читать полностью →

1 апрель — Көлке көне 

Сәрвәр әби бүген төнен йок­ламады дисәң дә була. Иртән-иртүк олы кызы Гаян белән юлга чыгасы бар, йоклап калмагайлары! Берничә ай элек шәһәрдә яшәүче төпчеккәе Саниягә фатир биргәннәр иде, ул: “Әнкәй, бер килеп, кайда яшәгәнебезне күреп кит инде”, — дип, кунакка чакырып тора. Бакча эшләре башланганчы, Сәрвәр әби Гаян белән Санияләргә кунакка барып кайтырга булдылар. Читать полностью →

Бу тормышка һәрбер бала
Саф мәхәббәт аша киләдер.
Әй, аналар! Йөрәк назыгызны
Сабый тавышы белән биләгез.
Читать полностью →

Авылым турында шигырь язарга теләгем зур иде. Гали авылында яшәүче Саимә Мор­захановага мөрәҗәгать иттем. Минем соравым буенча ул шушы шигырьне язып бирде.
Читать полностью →

ХИКӘЯ

Яралы хатирәләремне яңар­туымның сәбәбе язмышыма рәнҗүдән. Без дүрт тамак, иң олы бала мин — Гайшә. Әтиебез сугыштан ике кулсыз, күп тән җәрәхәтләре алып кайтты. Әниебез колхозда иң авыр эшләрдә эшләсә дә, без ач идек. Ул вакытта хезмәт хакы түләмиләр иде бит, ризык та бирмиләр, эшләгән өчен “амбар” журналына “таяк” кына куялар иде. Безне ачтан үтермәс өчен, әниебез кемнеңдер керләрен алып кайтып, төне буе юа иде. Шул элгән керләргә карап: “Эх, нинди матур чәчәкле күлмәкләр, минем дә шундый кием киясем килә”, — дип хыялланып, кулым белән сыйпап уза идем. Ә әнием миңа карап: “Кызым, әтиеңнең куллары булса, сез дә шундый күлмәкләр кияр идегез”, — дип үкси-үкси елый иде. Читать полностью →