Картаямыни соң йөрәк,
Маңгайлар сырланса да.
«Үтте яшьлек-юләрлек», — дип
Җырларда җырланса да…

(Ирем Сәеткә багышлана)

Кичке аштан соң савыт-сабапарны юып бетергәч, түрдәге бүлмәгә колак салдым да, аннан бернинди дә тавыш ишетелмәгәч, әкрен генә аяк очына басып шунда юнәлдем. Шулчак кинәт синең шаяруларыңны исемә төшердем. Йә ишек артына качып, мине юри куркытырга телисең, йә инде арттан килеп, йомшак кына күзләремне ябасың да, колагыма назлы сүзләр пышылдыйсың. Читать полностью →

Беркем көтми безне галәмнәрдә,
Без бит шушы Җирнең баласы.
Җирдә туып, Җирдә гомер кичеп,
Мәңгегә шул Җирдә каласы.
Читать полностью →

Әнкәй безне сыйлый иде
Тәмле шәңгәләр белән,
Җыелышып чәй эчкәнне,
Сабый чагымнан беләм.
Читать полностью →

Нәрсә яза башласам да,
Туган якта уйларым.
Уйларымда, йөрәгемдә -
Туган якның моңнары. Читать полностью →

Юлларыма килеп төште
Саргайган ике яфрак.
Ни арада килеп җиткән
Миләшләрне җыяр чак?!
Читать полностью →

Нинди авырлыклар басты сине, ана,
Хәер сорап суздың кулыңны?
Ак яулыклы карчык — олы юлда,
Юкмы әллә улы, кызымы?

Күзләренең нуры тәмам сүнгән,
Уралган бәхете төссез томанга.
Эресен күңеле, диеп, ярдәм кулым суздым
Җылы сүзләр көткән бу җанга. Читать полностью →

6 ноябрьдә Камышлыда яшәүче Минегалимовларның бергә гомер итүләренә 35 ел булды! Кызым Җәмиләне, киявем Искәндәрне мәрҗән туйлары белән чын күңелдән тәбрик итәм. Сезгә багышлап шигырь яздым, балаларым.

Кызым, чишмәле тау итәгендә
Җиләк җыеп, җимеш ашап,
Үскән синең зифа буйларың.
Чәчәк аткан гөлләр кебек
Үтсен синең көннәрең.

Ага сулар, исә җилләр,
Чәчәкләнә киң дала.
Чәчәк аткан гөлләр кебек
Яшисез бит дөньяда. Читать полностью →

Уятты кайнана әнием бик иртәдән:
«Бүген безнең көтү чираты».
Җыенам ашыгып мал көтәргә,
Чыбыркымны кайда югалттым?

Аркама астым да биштәремне
Киттем куып кырга көтүне,
Иярттем үзем белән Актырнакны,
Иптәш булыр диеп бертөрле. Читать полностью →