Прекрасная женщина, мама, лучшая хозяйка, жена! / Гөлия – төрле сәләткә ия

С давних времён сформирован образ женщины, как матери и хозяйки домашнего очага, но современный мир дает возможность еще и на карьеру, посвятить свою жизнь какой-то определенной сфере. Конечно же, бывает сложно все соединить и при этом быть везде лучшей.

Но поверьте, современные женщины этому могли научиться. Наша сегодняшняя героиня тому прекрасный пример, она, как и многие, с гордостью может сказать «Я женщина, мама, хозяйка, жена!».

Гулия Ханафиева более 25 лет трудится специалистом по социальной работе в отделении социальной реабилитации села Старое Ермаково. Настоящая рукодельница, не только сама вяжет крючком и спицами, великолепно шьет и вышивает, но и охотно делится секретами мастерства, помогает освоить самые разные оригинальные виды творчества пожилым людям.

Гулия Минсахиевна также помогает проводить разные мероприятия для сельчан. Она шьет костюмы к праздникам и отвечает за оформление мероприятий. Кроме того, эта творческая женщина принимает самое непосредственное участие во всех торжествах. Откуда же у нее столько талантов?

- Все — от мамы, — признается Гулия Минсахиевна. — Увлекаясь рукоделием, она и нас с детства к этому приучала. И мне это очень нравилось. Поэтому после окончания средней школы выбрала профессию швеи. Я люблю творить, создавать из незамысловатых подручных материалов интересные поделки, которые не только необходимы в быту, но и служат украшением интерьера.

Войдя в здание социальной службы, сразу обращаешь внимание на выставку декоративно-прикладного творчества, где представлены работы, как самой мастерицы, так и ее подопечных. Среди них вязаные носочки и варежки, детские кофточки и шапочки, вышивка, панно из ниток и яичной скорлупы, цветы из обыкновенной кухонной салфетки и многое другое. Над внутренним убранством помещения также трудились все вместе. Привлекают внимание и создают атмосферу домашнего уюта и тепла многочисленные поделки, салфетки, картины на стенах. На столе — творческий беспорядок. Начата работа по изготовлению реквизита к очередному мероприятию. Ведь впереди женский праздник — 8 Марта. К чему бы ни прикоснулись талантливые и искусные руки Гулии Минсахиевны, все получается на удивление красиво!

На мой немой вопрос — откуда все это многообразие творческой мысли, только улыбнулась.

- По работе часто приходилось бывать в других филиалах центра, клубах. И всякий раз, увидев какую-то необычную поделку, выполненную в незнакомом для меня стиле, загоралась идеей — сделать такую же для себя. Бывало, что спрашивала совета, а нередко приходилось разбираться во всех тонкостях самой. Макраме, вязание, оригами…

Наверное, нет того, чего бы не умела Гулия Минсахиевна. Если собрать все ее работы вместе, то вряд ли хватило бы дня, чтобы их пересмотреть.

- Многое раздарила, — рассказывает она. — А то и специально для родных что-то свяжу или сошью. Вещи, изготовленные своими руками, несут положительную энергетику, отличаются своей индивидуальностью. А вообще, считаю, что настоящая женщина, хозяйка должна уметь все: и готовить, и рукодельничать, и создавать уют. Этому и своих дочерей Гузалию и Алсиню научила. А сейчас занимаюсь с внучками Дариной и Юлией, делаем вместе поделки из подручных материалов.

Женская половина сельчан уважает Гулию Минсахиевну, приходят к ней за советом и поучиться рукоделию. По их мнению, она настоящая Марья-искусница, талантливая и очень терпеливая, объясняет все доступно. Каждому подскажет и покажет.

А семья у этой милой женщины замечательная, муж, Анвар Мухтарович, тоже человек творческий. Он строитель. Хозяин семейства искусно владеет любым плотницким инструментом и создает красоту, уют в домах своих односельчан. Как все сельские женщины, Гулия — хозяйственная женщина, ни минуты не сидит просто так, буквально все умеет делать своими руками. А еще она ухаживает за престарелыми родственниками — свекровью и матерью. Как это ответственно, и какая это не самая легкая задача, поймут те, кто ухаживал за пожилыми людьми.

Фания КАРИМОВА.

Фото автора.

«Камышлинские известия».

***

Әле дә ярый бәйрәмнәрне уйлап чыгарганнар. Күңел ачу өчен генә түгел, әлбәттә.

Мәсәлән, көндәлек мәшә­катьләрдән аерылып, бераз йөзеңне бизәп, матур күл­мәгеңне киеп, бәлеш салып, туганнарыңны дәшеп котларга мөмкин. Һич булмаса, хөрмәтле кешең янына барып, күңелеңне бушатырга була, Хатын-кызлар бәйрәме ул бит яз тамчылары белән килгән иң өметле бәйрәм.

Өметле дип әйтүем ялгыш түгел. Хатын-кызның яшьрәге мәхәббәт эзләсә, олыраклары сөйләшеп утыру өчен иптәш табалмыйча интегә. Хәер, хәзер авыл җирендә бу проблема түгел. Олы яшьтәге хатын-кызларга яшәү өме­те алып килүчеләрнең бер­се булган Гөлия Мин­сә­хи кызы Хәнәфиева  ту­рында сүзем.

Бу ханым 25 ел буе Камышлы районы, Иске Яр­мәк авылының социаль реабилитация бүлегендә эшли. Буш вакытларын­да тегү-чигү, бәйләү кебек кул эшләре белән мавыга, теләге булган олы яшьтәге апа­ларны да шуңа өйрәтә. Социаль хезмәт күрсәтү белгече Гөлия  Минсәхи кызы төрле бәйрәмнәргә  әзерләнгән вакыт­та костюмнар да тегеп бирә ала, сәхнә яисә залны бизәүгә дә үз өлешен кертә, бик теләп тамашаларда да катнаша. Каян килгән сиңа шундый осталык, дип сорасалар, ике дә уйламыйча, “Әнидән!” дип җавап кайтара.

- Әни үзе дә тегү-чигү эшен ярата иде, мине дә шуңа өйрәтеп үстерде. Хәер, бик кыстарга да туры килми иде аңа, мин үзем дә бу эшне бик яратам. Шуңа күрә мәктәпне тәмамлагач, тегүче һөнәрен сайладым. Кулга эләккән юк кына әйбердән тормышта гел кирәк булып торган тот­кыч­лар, матур тастымаллар, алъяпкычлар тегү ул бит күп вакытны да алмый. Ә аларны матур итеп эшләсәң, аш бүлмәсен бизәп, күңел кү­тәренкелеге өстәп торалар.

Социаль реабилитация бү­леге урнашкан бинага килеп керү белән декоратив-гамәли иҗат эшләре күргәзмәсенә элә­гәсең. Биредә останың үз куллары белән эшләнгән эш­лә­рен дә, өйрәнчекләренең иҗат җимешләрен дә күрергә бу­ла. Анда, аллы-гөлле тә­печ­мәкләр һәм оекбашлар, балалар өчен чигеп эшләнгән кофталар һәм баш киемнәре, чигешләр һәм паннолар, гади сал­фетканы манып ясаган чә­чәкләр һәм башка матур әй­берләрне күреп, исең китә. Зал үзе дә матур итеп бизәл­гән. Диварларда хатын-кызлар кө­че белән ясалган картина­лар, төрле-төрле эшләнмәләр эленеп тора. Ә өстәлдә – иҗади тәр­типсезлек. Димәк, чиратта­гы чарага әзерләнә башлаганнар. Алда бит 8 Март бәйрәме!

Гөлия Минсәхи кызының алтын куллары нәрсәгә генә кагылса да, гаҗәеп матурлык килеп чыга. Каян бу хәтле идеяләр килә башыңа, дигән сорауга елмая гына.

- Эш буенча башка филиалларда, үзәкләрдә һәм клуб­ларда булырга туры килә. Шунда миңа таныш булмаган ысул белән башкарылган яңа эшләнмә күрсәм, шундук отып алырга тырышам, өйгә кайткач аны ясап та куям. Барып чыкмаса, иясенә шалтыратып, нечкәлекләрен белешәм, сер итеп сакласалар, үзем дә китереп чыгара алам.

Макраме, бәйләү, оригами… Гөлия белмәгән ысул юк та кебек инде. Аның кул эшләрен бергә җыйсаң, карап чыгу өчен көн дә җитмәс кебек.

- Әле күбесен бүләк иттем, — ди ул. – Кайчакта туганнарыма бүләккә йә бәйләгән, йә теккән әйберләр бүләк итәм. Күңелеңне биреп ясаган әйбер уңай энергетикага ия, җансыз әйберләрдән аерылып, ниндидер үзенә бертөрле җылылык өс­тәп тора. Минемчә, һәр хуҗабикә дә тәмле ашлар пешереп, үзе теккән, чиккән әйберләр белән өен бизәп, тормышка ямь кертә белергә тиеш.

Ул моңа кызларын – Гүзәлия белән Әл­синәне өйрәткән. Хә­зер инде онык­лары Дарина бе­­лән Юлиягә дә кул астында булган чүпрәк-чапракка икенче гомер бирү ысулларын күр­сәтә. Гөлиябезнең тормыш ип­тәше Әнвәр Мөхтәр улы да иҗади затлардан. Ул – төзүче. Балта һәм чүкеч ярдәмендә авылдашларының йортларына матурлык өсти.

Бөтен авыл хатыннары кебек үк, Гөлия йортын да, бакчасын да тәртиптә тота. Олы яшькә кергән әнисе белән кайнанасын да карый. Авыл халкы алтын куллы, көр йөрәкле Гөлияне хөрмәт итеп:

- Ул сәләтле һәм сабыр кеше. Тегү-чигү эшенә өй­рәт­кәндә, яныңа килеп утыра да, төшенеп беткәнеңне күрмичә, китми. Һәркемгә дә итагатьле булган Гөлия белән беркайчан да күңелсез түгел, - диләр.

Фәния КӘРИМОВА.

«Бердәмлек».