Мин Зөлфияне мәктәп елларыннан бирле беләм. Ул миннән бер генә сыйныф алда укыды. Һәрвакыт ачык йөзле, чая, җитез кыз иде ул. Дәүләткол авылының бер чибәре дисәм дә, ялгышмам.
Энеләре дә уңган-булган, кешелекле, игелекле егетләр. Әти-әниләре-Мәрдегалим ага һәм Наҗия апа Яриевлар үрнәгендә шундый булганнардыр алар. Читать полностью