Әнвәр Давыдов башкалабыз Мәскәүдә, Колонналар залында чыгыш ясый. 1957 ел.
Быел Әнвәр Давыдовның 95 яшьлек юбилее!
Үткән гасырның илленче, алтмышынчы елларында татар әдәбиятына, татар шигъриятенә кабатланмас үзенчәлекле үзгәрешләр кертеп, авылдашыбыз Әнвәр Давыдов килеп керә. Аңа билгеле, халкыбызның күренекле шагыйре Һади Такташ, яисә башка шундый танылган шагыйрьләребез юлыннан барып та дан казанырга мөмкин булган булыр иде .
Ләкин ул үзе яшәгән, иҗат иткән чорның ихтияҗларыннан чыгып, үзенчә язарга, пэмаларындагы, шигырьләрендәге образларны яңача тәсфирларга алына һәм үз юлы белән барып шигъриятебездә дан казана. Читать полностью
Восточные мудрецы изрекли: «Нет благодарнее, великодушнее и благороднее дела, чем дать увидеть человеку его путь». В полной мере эти слова относятся к профессии учителя. Всё в формировании подростка зависит от того, кто его «ведет», то есть учит, наставляет, воспитывает. Именно к таким учителям можно отнести моего сегодняшнего героя рассказа.
Нечкә күңелле кеше генә шагыйрь була аладыр ул. Наилә апа Хөсәенованың шигырьләрен укыганда шундый фикер барлыкка килә. Шулкадәр тирән хисләр, зур кичерешләр, эмоциональ халәт, романтик хыяллар чагыла аның шигырьләрендә! 
Северо-восток Самарской области, Камышлинский район. Какие здесь леса, какие степи! А какие люди!..
Балачагын яхшы хәтерли Әсгать. Гөрләп торган совет заманнары. Эшләгән кеше яши дә, ашый да ала торган чак. Ләкин артык байлык та юк иде бит. Өч балалы гаиләдә үскән Әсгать беренче класска кергәндә аңа өр-яңа сумка, өс киемнәре алып бирәләр. Ә менә гармунчы әтисенең инструментына кагылырга кушмыйлар. 
Дәүләткол авылы клубы сәхнәсендә концерт бара. Ул бүген үзенең 55 яшьлеген билгеләүче Зөлфия Мәрдегалим кызы Дәрҗемановага багышланган. Әлегә кадәр үзе, кылган хезмәтләре, тормыш юлы турында уйлап та карамаган Зөлфия ханым якыннары, дуслары, хезмәттәшләре авызыннан чыккан матур сүзләрне ишетеп, сөйләгәннәрне яңадан күз алдыннан үткәргәндер, мөгаен. 
Моң кеше җанына чишмә суы белән керә, диләр. Галия апа Мостафина да үз авылының чылтырап аккан чишмә суларын эчеп, шундый моңлы булган.
Вся жизнь Асхата Сагирова проходит в родном селе Старое Ермаково. И земляки знают, что с малых лет он дружит с музыкой. Совсем маленьким мальчиком он освоил игру на отцовской тальянке, хотя с трудом удерживал этот инструмент. 