Мин хәзер шактый олы яшьтә инде. Еш кына авырып китеп, хастаханәдә дә ятарга туры килгәли. Шулай күптән түгел генә дәваланып чыккач, Аллаһы Тәгалә поч-та тартмамда җыелган газеталарны укып чыгарга көч-куәт бирде. “Бердәмлек”тә баш мөхәрриребез Рәфгать Әһлиуллинның 70 яшьлек юбилеена багышлап күләмле язма һәм күпсанлы тәбрикләүләр басылган иде. Шулар белән танышкач, яшьлегемә кайткандай булдым. Читать полностью →

Мин үзем Самарада туып-үсеп, биредә рус мәктәбендә укыдым. Шулай да балачагымда әнием Гөлсинә туган Балыклы авылына, әтием Тәлгатьнең кече Ватаны Камышлыга әбиләрем-бабаларым янына кунакка еш кына кайта идем. Хәзер әбиләрем-бабаларым да, әтием дә мәрхүмнәр инде (урыннары оҗмахта булсын). Читать полностью →

Безнең Подбельск авылында олы яшьтәге һәм инвалидлар өчен көндезге стационар бар.  Биредә эшләүчеләр ял итүчеләргә тән сихәте генә түгел, җан азыгы да бирергә тырышалар. Менә ноябрьдә Мәчәләй, Большая Ега, Нижнеягодное, Иске Похвистнево, Сукай, Подбельскида яшәүче төрле милләт кешеләре биредә дәва алдылар. Шуңа күрә дә ял вакытында уздырылган бәйрәмебез милләтара бәйрәмгә әверелде. Читать полностью →

Денис авылы Мәдәният йорты 1987 елда  төзелеп бетеп, тантаналы төстә ачылган иде. Ул бүген дә гөрләп эшләп тора. Көннең кайсы вакытында барып керсәң дә, биредә мәдәни тормыш кайный: йә нинди дә булса бәйрәмгә әзерләнәләр, йә киләчәккә планнар төзиләр. Ә кичкә таба Мәдәният йорты тагын да җанлана төшә.  Мәдәният-сәнгатькә мөкиббән авылдашларыбыз төрле түгә-рәкләрдә шөгыльләнеп, чын ләззәт алалар.  Читать полностью →

Бик мөһим эшем килеп чыккач, сентябрьнең бер көнендә Шенталы район үзәгенә килеп, бер оешманың ачылганын көтеп машинада утырып торам. Урамда иртәнге ыгы-зыгы башланган. Кемдер эшкә бара, икенче берәүләр тагын каядыр ашыга. Нәкъ шул чагында игътибарымны тормыш авырлыгыннан бөгелә төшеп, бик иртә, салкын яңгыр явып торуга карамастан, бала коляскасын төртеп, аякларын көч-хәл белән сөйрәп атлаучы өлкән яшьтәге бер әби җәлеп итте. Читать полностью →

Самараның Халыклар дуслыгы йортында “Самара өлкәсендә милләтара мөнәсәбәтләр торышы һәм перс­пек­тивалары” дип аталган “түгәрәк өстәл” тирәли сөйләшүдә губерна Думасының коммунистлар партиясе фракциясе, милли үзәкләрнең җитәкчеләре һәм бер төркем галимнәр катнашты. Читать полностью →

Корбан ае инде узып китсә дә, әле күпләребез һаман чалган корбаннарыбыз, үткәргән мәҗлесләребез тәэсирендә яши. Миңа да шундый байтак мәҗлесләрдә катнашырга насыйп булды. Шәһәребездә һәм төбәгебездә корбан чалучыларның саны башка еллар белән чагыштырганда күпкә артуы — шатлыклы күренеш, әлбәттә. Бу халкыбызның дингә тартылуын дәлилли. Читать полностью →

Бу мәкалә турында уйланып йөргәндә бер борынгы риваять исемә килеп төште. Үз хәләл көче, үз тырышлыгы белән көн күрүче берәү: “Бу җитми дә, теге җитми, диләр, юклык нинди була икән, мин дә шуны тоеп, күреп калыйм әле”, — дип, сәфәргә чыгып киткән, имеш. Күпмедер юл узгач, тамак ялгарга утырган һәм ашаганда ялгыш ипи валчыгын җиргә төшергән. Бик озак эзләгән ул аны. Таба алмагач, өстенә баса күрмәсеннәр дип, әлеге урынны киртә белән әйләндереп алган һәм шул вакытта тавыш ишеткән: “Бар, өеңә кайт, йөрмә җәфаланып. Син юклыкның, ачлыкның нәрсә икәнен беркайчан да белмәссең”. Читать полностью →

…1941 ел. Илебездә канкойгыч Бөек Ватан сугышы бара. Баһадирдай ирләр яу кырына киткәч, авыл өстенә иксез-чиксез кайгы-хәсрәт иңде, һәм салам түбәле өйләр җиргә сеңеп, моңсуланып, кечерәеп калгандай булдылар. Ә авылга көн саен “кара хатлар” килеп кенә торды.

Начар хәбәр озак көт­тер­мәде, беркөнне хат ташучы аны Сәгадәткә дә китерде. Читать полностью →

Автобусыбыз көндезге сә­гать берләр тирәсендә Магниторски автовокзалына килеп туктады. Аның янында урнашкан тимер юл вокзалын да күргәч, шатланып киттем. Туры шунда кереп Уфа ягына бара торган поездлар турында белешергә булдым. Читать полностью →

Элек-электән татар халкы театр яраткан, спектакльләргә йөргән, тамаша караган. Бөек шагыйребез Габдулла Тукай да «Театр яктылыкка, нурга илтә», дип юкка гына әйтмәгәндер.

Камышлының үз театры бар — үзешчән халык театры. Бу исем аңа күптән бирелсә дә, бүгенге көнгә кадәр ул шушы статусын югалтмый, ел саен аны яклап килә. Менә 15 ел инде театрның режиссеры булып Гүзәлия Шакирова эшли. Ул гел эзләнә, яшь артистлар таба, шул ук вакытта ветераннар белән дә араны өзми.

Соңгы елларда театрга килгән бик күп яшьләр тамашачы күңелендә урын алып өлгерделәр инде. Шундыйларның берсе – сөйкемле һәм чибәр кызыбыз Алия КӘРИМОВА. Читать полностью →