Тәрәзәдән миңа яз елмайды,
Сылу сыны күзгә чалынды.
Чәчкәгә тиң гүзәл, саф
йөзендә
Җылы кояш нуры чагылды.
Бүлмәм тулды матур, серле
моңга,
Тирә-ягым китте яктырып,
Бар гөлләрем бергә чәчкә
атты,
Минем шатлыгымны
арттырып.
Өермәдәй бер көч тышка
дәшкәч,
Яз һавасын чыгып суладым.
Зәңгәр киңлекләргә сәлам
биреп,
Кошларына кулым болгадым.
Минем белән бергә
хозурланып,
Яз аһәңен җиһан тыңлады.
Ярларына сыймый ташкан
хистән
Бөтен күңелем, рухым
җырлады.
Әлфия НУРТДИНОВА.
Татар Әбдекие авылы,
Шенталы районы.
Просмотров: 949