Әнәс Латыйф улы Нуртдинов.
3 ел элек, 2013 елның 20 мартында, 86 яшендә булган әтиебез — сугыш һәм хезмәт ветераны Әнәс Латыйф улы Нуртдинов безне калдырып, ахирәткә китеп барды. Аның якты истәлегенә багышлап, шигырь иҗат иттем.
Әткәемә
Маяк булып гомер юлыбызда,
Үрнәк булып безгә — яшьләргә.
Бүтәкәле чыкты ярларыннан
Безгә кушылдылар ташкыннар.
Сыерчыклар кайтты ашыгып.
Тын калдылар алар боегып.
Карлыганнар тагын яшәрә.
Чәчәк белән тулыр алгы бакча,
Яшәгәнгә һаман яшәргә.
Алар белән әткәм юк шул инде,
Кайнар яшьләр тагын коела.
Бар кешегә рәхмәт әйтәбез.
Тыныч ятсын безнең ӘТКӘБЕЗ.
Әткәй исән чакта, 2012 елны, аңа һәм әнкәмә багышлап язган шигыремне дә тәкъдим итәргә булдым:
Әткәм-әнкәм
Исем китә алар көченә!
Озын гомер сезгә телибез.
Җылы кочакларда үстергәнгә,
Әткәй-әнкәй, рәхмәт әйтәбез!
Зухра с дедушками и бабушками. Нуриахмет и Агиян Мардановы из деревни Карабикулово, Танзиля и Анас Нуртдиновы из села Татарское Абдикеево Шенталинского района Самарской области (слева направо).
Призывала мать — Россия
Очень многих молодцов.
Непростое было время
Наших дедов и отцов.
От лихой чумы фашизма
Они нас уберегли.
Миллионы не вернулись
В той Великой полегли.
Мои деды — ветераны,
Бабушки — надёжный тыл.
Помнят каждое мгновенье,
Войну никто не позабыл.
Помнят страшные сражения,
Память их уносит вдаль,
Помнят гибели, страданья,
Помнят Сталинскую сталь.
Нам свободу отстояли,
Сильны были, молоды.
Сейчас они постарели,
Помогать мы им должны.
Их осталось очень мало,
Можно даже сосчитать.
Берегите! Уважайте!
Торопитесь дань отдать!
Просмотров: 1805
Әтиебезнең якты дөньядан китүенә 7 ел вахыт үтеп тә китте. Ә ул хаман безнең белән бергә кебек, менә ишек ачылыр да ул килеп керер кебек, ул безнең күңелләребездә мәңге яшиячәк.