Бу хатны сезгә Выселки авылында яшәүче 87 яшьлек Мәгълүмә әбиегез яза.
Балаларым үсеп җитеп, читкә таралдылар, иремнең бакыйлыкка күчүенә 25 ел тулды инде. Шуңа күрә ялгызым гына көн күреп ятам.
Беркөнне миңа бер ир кеше килеп: “Әби, сиңа яңа тәрәзәләр куячакбыз”, — дип тәрәзәләремне үлчәп китте. Мин аптырап: “Дөрес сүз микән бу?” - дип, икенче көнне үк авыл советына юл тоттым. Читать полностью